Mijn hele leven worstelde ik met geldzaken en discipline. Het leek alsof ik een magneet was voor financiële problemen.
De fouten die ik maakte
Ik hield nooit een overzicht van mijn inkomsten en uitgaven. Alles zat zogenaamd in mijn hoofd, maar dat werkte natuurlijk niet. Ik had geen buffer, dus zodra er iets onverwachts gebeurde, zat ik meteen in de problemen.
Ik nam een lening die ik eigenlijk helemaal niet nodig had. Het geld gaf ik uit aan dingen die vaak ook overbodig waren. Bovendien betaalde ik een hoge rente, waardoor ik uiteindelijk niet alleen het geleende bedrag moest terugbetalen, maar ook nog eens flink extra aan rente.
Mijn creditcardgebruik was niet veel beter. Ik gebruikte hem tot aan de limiet en betaalde vervolgens steeds alleen het minimale bedrag terug. Het gevolg? Weer een berg rente die zich opstapelde.
Ik leefde van salaris naar salaris. Sparen, een buffer opbouwen of investeren gebeurde zelden, omdat mijn geld altijd opging binnen dezelfde maand. Aan het eind van de maand bleef er niets over. Ik wees anderen de schuld van mijn situatie, vond excuses en was vaak vol zelfmedelijden. De harde waarheid onder ogen zien? Daar was ik meester in het vermijden.
Daar kwam nog bij dat ik jarenlang op minimumloon leefde. Logisch misschien, aangezien ik pas op mijn 37ste een hoger diploma (budgetcoach) behaalde dan VMBO. Dit beperkte mijn kansen en vergrootte de kans op financiële misstappen.
Daarnaast kende ik ook periodes van langdurige werkloosheid, wat de situatie alleen maar verslechterde. Het liep zelfs zo uit de hand dat ik twee keer mijn huis moest opgeven omdat ik de lasten niet meer kon dragen. Gelukkig had ik mijn moeder, een echte held, die me steeds onderdak bood.
Op mijn 33ste stond ik op het punt om in de schuldsanering terecht te komen. Dit wist ik nog net te voorkomen door naar een andere werkgever over te stappen, waar ik meer uren kon werken. Maar laten we eerlijk zijn: ik had deze problemen grotendeels aan mezelf te danken. Ik bleef dezelfde fouten maken, soms zelfs meerdere keren achter elkaar.
Toch kwam er een moment waarop de knop omging (het duurde maar 33 jaar, haha). Samen met mijn vader zette ik voor het eerst alles op een rijtje: mijn inkomsten en vaste lasten. Wat daaruit kwam, waren schokkende cijfers. Ik zat diep in het rood en wist dat ik drastische veranderingen moest doorvoeren.